די זון וועט אַרונטערגיין הינטערן באַרג,
וועט קומען אַ שטילע די ליבע צו גיין;
וועט קומען אַ שטילע די ליבע צו גיין
צום אומעט, וואָס זיצט אויף אַ גאָלדענעם שטיין
און ווינט פֿאַר זיך איינעם אַליין.
די זון וועט אַרונטערגיין הינטערן באַרג,
וועט קומען די גילדענע פאַווע צו פֿליען;
וועט קומען די גילדענע פאַווע צו פֿליען,
און מיטנעמען וועט זי אונדז אַלע אַהין,
אַהין ווו די בענקשאַפט וועט ציען. די זון וועט אַרונטערגיין הינטערן באַרג, וועט קומען די נאַכט און וועט זינגען ליו-ליו; וועט קומען די נאַכט און וועט זינגען ליו-ליו אריבער די אויגן, וואָס פֿאַלן שוין צו צו שלאָפֿן אין אייביקער רו | השמש תשקע אל מעבר להר,
אז תבוא אהבה חרישית ודמומה;
אז תבוא אהבה חרישית ודמומה
אל העצב: על אבן-זהב ערומה
הוא בוכה לנפשו, באין נפש עמה.
השמש תשקע אל מעבר להר,
אז יבוא טוס-הזהב ביעף;
אז יבוא טוס-הזהב ביעף
וישא את כולנו לשם, למרחב,
שהכוסף מושנו אליו.
השמש תשקע אל מעבר להר,
אז לילה יבוא ולו-לו ינעים;
אז לילה יבוא ולו-לו ינעים;
על-פני העיניים, ויד תעצים
לישון מנוחת-עולמים. |
